Of het ontstaan van de Poef-notie
“Het is Herman, Herman Haan, waar komt hij ineens vandaan?”
Af en toe popt* dit liedje op in mijn hoofd, maar verder dan deze eerste regel kom ik niet meer. Het liedje stond op een cd-single die ik als kind kreeg nadat er op het Kampje in mijn woonplaats Eelde op dierendag (?) opnames werden gemaakt voor een uitzending van Kindernet (?). Ik werd daarbij als een van de gelukkigen uitgekozen om op het podium op te treden als Roos van Linda, Roos en Jessica en kreeg als dank het singletje waar 2 nummers opstonden: Herman Haan en een liedje over 2 vliegen in een restaurant:
Flarden van de tekst
‘Twee vliegen zaten hand in hand, romantisch in een restaurant.
(…)
Al die verschillende soorten vlaai, waren voor hen toch veel te saai
(…)
We willen kersen- of abrikozenvlaai, appel-, peer-, banaan- of chocoladevlaai
Vruchten- of frambozenvlaai. We willen koeienvlaai!’
Het vliegenlied zoek ik dus ook. Het singletje is jammerlijk zoekgeraakt, misschien ooit in een vlaag van verstandsverbijstering verkocht op de rommelmarkt of verdwenen tijdens een van de vele onfortuinlijke verhuizingen in mijn leven.
Het is een tragisch element van de hedendaagse Googlesamenleving; logaritmetechnisch is niet alles interessant genoeg om in de zoekresultaten te verschijnen. Misschien heeft zelfs niemand eerder ooit informatie over de betreffende cd of de tekst van de liedjes online gepubliceerd. Een minder dan c-kwaliteit single met slechts persoonlijk zeer sentimentele waarde.
Als verwende millenial is deze constatering ondraaglijk. Zoals ik gewend ben Wil.Ik.Het.Nu.Hebben! Instant satisfaction is een grondrecht. Alles is te koop (die is dan weer wel te vinden), alles staat op YouTube, Spotify of Wikipedia, maar juist datgene wat er écht toe doet is niet te vinden.
In navolging van Connie Palmens Ate-notie (Lucifer)
‘Sinds ik Sal niet langer over mijn dag kan vertellen, maak ik niks meer mee.’ Hij herinnert zich de duizeling van het inzicht. Gebeurtenissen vinden plaats bij gratie van hun verhaalbaarheid. Het verhaal volgt niet op de feiten, maar schept de feiten. Vanaf dat moment is hij het voor zichzelf de Ate-notie gaan noemen. (Connie Palmen – Lucifer)
introduceer ik hierbij de Poef-notie:
Verlangen ontstaat bij de gratie van de onvindbaarheid via Google.
* Zou oppoppen inmiddels een te tolereren woord zijn?